Przedmiotem artykułu jest analiza działalności naukowej i pedagogicznej Alfreda von Halbana, polskiego polityka i działacza społecznego, historyka prawa, którego kształtowanie się jako naukowca rozpoczęło się na Uniwersytecie Jagiellońskim, było kontynuowane na Uniwersytecie Czerniowieckim, a zakończyło na Uniwersytecie Lwowskim. Dla współczesnych badaczy ten uczony pozostawił bogatą spuściznę naukową. Składa się ona głównie z badań historycznych i prawnych, a także prac z zakresu prawa kościelnego. W swoich studiach naukowych A. Halban wyjaśnił wpływ i znaczenie prawa magdeburskiego dla miast Ukrainy prawobrzeżnej i lewobrzeżnej, szczegółowo badając źródła prawa, praktykę władz miejskich, procedurę procesową etc. А. Halban sprawił również duży wpływ na rozwój i kształtowanie się nauki prawa porównawczego, prezentując swoje poglądy w wykładzie publicznym „Co daje nauce prawoznawstwo porównawcze?” W publikacji tej naukowiec podkreślił, że prawo porównawcze wyciąga dla nauk prawnych wszystko to, co można uzyskać z innych nauk, zwiększając w ten sposób bagaż faktów i wiedzy o warunkach, w których te fakty powstały, a tym samym pogłębiając zrozumienie samych faktów i praw rozwoju. W ten sposób prawo porównawcze stwarza podstawy do zrozumienia miejsca każdego prawa w świecie jurysprudencji, umożliwiając lepsze zrozumienie związków między poczuciem prawa narodu, duchem narodowym, a ideą prawa ludzkości.